Vasten als methode om je Mind (focus) te trainen.

Na twee dagen in Centrum kreeg ik een enorme migraineaanval. Een echte met lichtflitsen en overgeven. De rest van dag lag ik dan ook voor Jaffa in bed. Zo min mogelijk bewegen want elke beweging bracht mij een golf van misselijkheid.  

Een van de leraren adviseerde mij om een periode van vasten in te lassen om het lichaam de gelegenheid te geven om op te ruimen. Maar ook als training van de Mind. We koppelen namelijk onze behoefte om te eten allang niet meer aan de behoefte van ons lichaam. We eten omdat het etenstijd is.  Als vorm van gezellig samenzijn. Als afleiding………en vaak gedachteloos.  

Hij adviseerde me om alle vormen van gehechtheid aan eten los te laten en dan te kijken wat er gebeurt.  Het is nu inmiddels zes dagen later en ik moet zeggen dat de vastenperiode me goed doet. Vanaf het begin heb ik geen honger gehad en koste het niet eten me geen moeite. Heel af-en-toe neem ik eens stukje fruit of gedroogd fruit en verder drink ik veel water. 

Wat heeft deze periode me tot dusver opgeleverd?  Ik voel me veel energieker en ben heel helder van geest. Het opgeblazen gevoel ben ik helemaal kwijt. Maar het meest opvallende is toch wel het volgende. Sinds mijn ongeluk twee jaar geleden heb ik stramme, pijnlijke gewrichten. Maar nu lijkt het wel of ze een doorsmeerbeurt hebben gehad. Deze (oude) diesel loopt als een trein en gaat weer soepel door de knieën. Een wallsquatje extra, tuurlijk, no problem.   

Mijn kamergenoot is inmiddels mee gaan vasten en heeft noten, pitten, zaden maar ook gedroogde pruimen aangeschaft.  En nu ik hier zo zit te “werken” betrap ik mezelf erop dat ik eigenlijk naar mijn kamer wil lopen om een paar gedroogde pruimpjes te pakken.  Over gehechtheid aan eten gesproken. Dat wat in Nederland dropjes zijn, is hier blijkbaar de gedroogde pruim. Gewoontevoedsel want ik heb geen honger.