Vandaag was er herrie in het Centrum. In de ochtendtraining
stoof een stuiterbal van boosheid, frustratie, ongenoegen de ruimte binnen en
commandeerde de leraar naar buiten. De leraar ging en toen ging het pas echt
los. De andere leraren volgden hem al
spoedig en daar stonden we als groep, halverwege een oefening, met onze handjes
in de lucht. Vrijwel direct stapte een van ons voor de groep en nam de rol van leraar
over. We vervolgden onze oefening en gaandeweg keerde de kalmte in de ruimte
terug. Aan het eind van onze oefening was de rust ook buiten de ruimte terug
gekeerd en na een korte pauze stond de leraar weer voor de groep.
Alle respect voor de manier waarop hij met de situatie
omging. Zonder inhoudelijk in te gaan op wat gebeurd was, linkte hij het meteen
aan Qigong practice. In een
zin: “ Ook als je een Qigong teacher bent, ook als je je leven wijdt aan het uitdragen van het gedachtengoed van de Harmonious Big Family, sometimes daily life knocks at your door.” Om vervolgens
aan ons te vragen of wij bereid zijn om te delen wat er met ons gebeurde op het
moment dat onze oefening onderbroken werd. Wat er mij gebeurde was het
volgende, ik stond daar en hoorde het gebeuren. Op dat moment besloot ik niet
mee te gaan in de energie maar het gewoon door me heen te laten glijden. Ik bleef kalm en had totaal
niet behoefte om te gaan kijken wat er aan de hand was.
Na enige tijd kwamen we tot de volgende conclusie. Het
dagelijks leven is het dagelijks leven en daar gebeuren leuke en minder leuke
dingen. Als mens kan je kiezen of je wel of niet meegaat in wat gebeurt. En de
beste keuze maak je van uit een stable heart en een stable mind. Als je de behoefte om een ander te veranderen, hebt losgelaten. Het leven van een ander is het leven van een ander. Iedereen heeft het recht op zijn of haar eigen manier. Om vervolgens lekker fysiek aan de slag te gaan. Schoonmaken dat lichaam. Weg met de energie die even aan onze voordeur klopte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten