Op reis

De reis naar Beijing verliep voorspoedig.  Om 1.15 uur(lokale tijd) aangekomen begon het lange wachten.  Onze binnenlandse vlucht naar Xiangfan vertrok om 7.15 uur. En mijn hemel, wat zijn vliegvelden troosteloze verblijfplaatsen zo diep in de nacht. Je voelt je enigszins outcast als je daar rondzwerft op zoek naar een eetgelegenheid die open is. Om als je er dan één gevonden hebt, met handen en voeten je jus d’orange te krijgen. Engels spreken is ook op vliegvelden niet de sterkste kant van de chinezen. En freecellen en crush saga spelen een uitstekende manier om de tijd te doden.

Om 7.15 uur richting Wudangshan waar we om 13.30 aankomen bij het trainingscentrum, Een eerste indruk. Daar waar Shanghai en Beijing metropolen zijn en vergelijkbaar met New York en Sydney, is Wudangshan een echte Chinese provinciestad die aan het opbouwen is. Het trainingscentrum ligt op de 7^e en 8^e verdieping van een flatgebouw aan de rand van de stad. En er is geen lift……maar gelukkig wel een paar echte mannen die ons hielpen om de koffers naar boven te sjouwen. De sportschool zal ik niet echt missen de komende maanden. Natuurlijke beweging komt ervoor in de plaats.  Om nog maar niet te spreken van de training. Reis van 30 uur of geen reis, na de lunch mochten we direct aan de slag. Practice, dinner, practice om daarna in slaap te vallen op een bed dat iets harder is dan ik thuis gewend ben. Morgen de stad verkennen.