De vele gezichten van China

Inmiddels ben ik al ruim twee weken in China en heel langzaam begint er een ritme te ontstaan. Dat ritme wordt natuurlijk grotendeels bepaald door het toch wel strakke trainingsschema dat we volgen. En naast de fysieke trainingen en lezingen, is een groot deel van die tijd gevuld met het tot je nemen van alle informatie en meer. Want uiteindelijk ben je hier voor een teachers training en er worden examens afgenomen. Naast theorie heb je ook nog zo je eigen practice. Eyes half closed, draw in Qi in en look from your hart.

Daarnaast leef je samen en zijn we samen verantwoordelijk voor het opgeruimd en netjes houden van onze omgeving. Wat ik heel bijzonder vind om te merken, is dat het allemaal heel soepel gaat. We hebben een paar zaken met elkaar afgesproken maar de rest gaat eigenlijk vanzelf. Je zou file verwachten als je met 26 man gebruik maakt van één wasmachine maar dat is niet zo. Combinaties ontstaan ook vanzelf. Ik ga een donkere was draaien, iemand die meedoet?

Uiteraard is het niet te vergelijken met het leven in Nederland. Dat heb ik ook snel losgelaten. Afwassen doe je met koud water. Wassen ook. Een warme douche is er wel. Maar ook daar, het reservoir wordt in principe verwarmd door zonnepanelen en leeg is leeg. Dan neem je of een koude douche of je wacht even. Je wordt zelf ook makkelijker maar op een vrije dag als vandaag vind ik het toch wel plezierig om even geen trainingskleren aan te hebben en wel wat make/up op mijn gezicht te doen.

Mijn vastenperiode duurde twaalf dagen. Omdat we morgen voor een paar dagen naar de bergen gaan, ben ik  sinds gisteren voorzichtig gestart met eten. In de bergen gaan we naast trainen ook veel lopen. Iets meer inspanning dus en dan is voeding plezierig. Tot mijn grote plezier merkte ik ook dat mijn reuk en smaak voor een groot deel terug zijn. Ik kan weer proeven en dat maakt eten bijzonder.

Uiteraard heb ik in de afgelopen weken ook in het stadje rondgelopen. Dan zie je je de vele gezichten van China heel duidelijk naar voren komen. Balkons, rivieren en straten vol afval aan de ene kant.  Aan de andere kant wordt elk vrij stukje grond gebruikt om een groentetuintje aan te leggen en zie je ook op balkons daktuintjes die met heel veel aandacht en liefde worden verzorgd.

Overigens worden die tuintjes ook zonder pardon weggemaaid als er ergens grond bouwklaar wordt gemaakt. Als je mazzel hebt, kan je nog net je plantjes redden voordat je tuintje onderdeel wordt van de fundering van een nieuw flatgebouw. Want flatgebouwen uit de grond stampen zijn ze heel goed in en het gaat razendsnel.

De vorm van gebouwen geeft trouwens ook hele  leuke mis interpretaties als je een verband wil leggen met de functie van een gebouw. Aan eind van de straat wordt een mooi groot gebouw neergezet. Prachtige torentje, mooie vormgeving dus wij dachten dat het een  tempel of ander openbaar gebouw in wording was. Uit navraag bleek totaal iets anders. Het is een alcoholfabriek in wording.

Aan alles kun je trouwens merken dat China een land in wording is. En ook daar die twee gezichten. De eeuwenoude beschaving aan de ene kant. De enorme wijsheid die in de cultuur is ingebed. Alle plekken die uitnodigen tot stilte, tot introspectie. 

Aan de andere kant het land in wording. Loskomen van een systeem dat op de achtergrond nog zeer nadrukkelijk aanwezig is. Wat de overheid niet wenselijk acht (Facebook, Google+) is er niet. Censuur, bureaucratie.  Ook hier in het Centrum kan je merken dat mensen niet echt gewend zijn om efficiënt te werken. Het hoeft hier natuurlijk ook niet echt. Er zijn plenty mensen dus je kunt rustig een ambtenaar neerzetten bij een slagboompje dat maar een of twee keer per dag?, week? maand?  Opengaat. En die man heeft dan wel een baan. In het klein in het centrum. Mmmm, heel erg verbaasd zijn dat je ook gewoon een handleiding bij de wasmachine neer kunt hangen in plaats van iedereen persoonlijk een instructie geven.

Ook in de onderlinge contacten zie je heel erg de tweedeling. Aan de ene kant de toch wel strenge hiërarchie in de onderlinge verhoudingen. De ongeschreven wetten en wetjes. Aan de andere kant leven we op straat. Er wordt samen  gedanst, gespeeld, gegeten.  Mensen zijn nieuwsgierig  en heel erg behulpzaam. Omdat mijn Chinees nu niet direct goed is (ik kan inmiddels wel tot tien tellen), kost het soms wel wat tijd om er achter te komen wat ze nu precies bedoelen. Gelukkig zijn er in veel winkels computers en een vertaalprogramma van Engels naar Chinees is zo opgestart.

Spelen, dansen en zingen is trouwens iets wat we hier in het Centrum ook veel doen. Maar dan als manier om je hart te openen. Ik moest er eerst even aan wennen. Voor de groep staan en een liedje zingen. Een koor vormen en heel hard “Aan die Amsterdamse grachten” zingen. Samen stoelendans spelen of een ballonnetje tussen kin en schouder klemmen en dan zo snel mogelijk doorgeven aan de persoon naast je. Maar ik moet toegeven, het is hilarisch en erg leuk om te doen. Het maakt je blij en die blijheid maakt je weer lichter, ontvankelijker voor Qi.

Daarnaast is klank, naast beweging en het  bewust gebruiken van je Mind ook gewoon een manier om Qi aan te trekken. Klank is trilling en trilling laat Qi bewegen. Dat kan je ook heel goed voelen als je de Chinese klanken gebruikt in je beoefening. Bij het spreken van Chinees resoneert je hele lichaam. Klanken gaan van boven naar beneden, van beneden naar boven, van buiten naar binnen, van binnen naar buiten. Alle tekens in de Chinese taal geven ook aan of een klank omhoog gaat, recht is, naar beneden gaat en lang of kort. Bij het goed uitspreken is dit van essentieel belang want de woordbetekenis hangt af van de klankhoogte- en lengte. Als ik onze Chinese leraren wat Nederlandse woordjes wil leren, dan vragen ze ook of het woord omhoog gaat, omlaag gaat of vlak is. Zo komt je er dus achter dat de manier waarop wij onze taal gebruiken heel vlak is.

Ik wilde er vandaag nog op uit trekken om wat foto’s te maken ter ondersteuning van dit verhaal maar na een hele warme broeierige week, regent het hier vandaag. Zo’n miezertje waar je heel erg nat van wordt. Dus ik blijf binnen en ga mijn huiswerk doen. Maar voor de liefhebbers, op Photobucket staan wat plaatjes van vorige week.

Morgen vertrekken we voor vier dagen naar de Wudang Mountains. Een natuurpark waar ontzettend veel oude tempels zijn. Heel Chinees, de tempels worden niet meer gebruikt maar bewaard voor toeristen. Naast trainen gaan we dan ook wat monumenten bezoeken dus bij terugkomst zijn er veel nieuwe verhalen en plaatjes.