maandag 17 juni 2013

Over Gong Fu en Chinese massages

We zijn inmiddels zes weken onderweg en er zijn momenten dat ik het zwaar vind. De fysieke training maar ook de training die hele leven met 24 anderen met zich meebrengt. De uitdaging van het andere land,  de andere cultuur, het andere ritme.  Als ik het thuis allemaal zat ben, trek ik de deur dicht en ben ik er even niet. Hier is die ruimte er veel minder en dat is dus tegelijk een onderdeel van de opleiding. Het volledig accepteren van dat wat er is op dit moment. Observeren zonder er een oordeel aan te hangen met maar een doel; To go beyond. Niet meegaan in de verhalen van alledag, niet meegaan in de emotie, niet meegaan in… 

Soms lukt dat maar gisteren lukte dat absoluut niet. Er gebeurde iets dat me volledig uit mijn dak liet gaan. De aanleiding zelf was te lullig voor woorden. Iemand was tegen alle afspraken in voor mij de douche in gepiept en dat stond me niet aan. Natuurlijk ging het niet om dit incident alleen. Deze dame, ik heb haar herdoopt en de naam Princess of Sheba gegeven, heeft sowieso schijt aan alles en omdat we allemaal overal beyond moeten gaan, is er niemand die zijn bek opentrekt.  Maar ik was het zat en deed het dus wel. En toen de Princess zei dat ze van de mensen compassion verwachtte voor haar feelings, ben ik maar even weggelopen en heb aan de leraar gevraagd of we niet een lesje Gong Fu fighting konden inlassen want sjonge, sjonge wat had ik een zin om haar de compassion even in haar face te laten voelen.
 
En natuurlijk is dat een trigger, en ja ik mag wat met dat gevoel doen maar daar had ik even helemaal geen zin in. Dus heb ik gisteren de hele dag met een gezicht als een oorwurm rondgewandeld, klaar om iedereen die ook maar een scheet zou laten een mep te verkopen en vooral mezelf erg in de weg gezeten. Mijn energie holde achteruit en heb  toch maar besloten om inderdaad beyond de feeling te gaan kijken. Maar vandaag is onze vrije dag. De gevoelstemperatuur is een graadje of 51 wat dus goed bij mijn verhitte stemming pas. Een aantal malloten zijn lekker een stukje gaan hiken. Ik heb ze heel veel plezier gewenst en ben richting de masseur gegaan. Die paste ook precies bij mijn stemming. Geen sissy achtig geaai maar klein Chinees vrouwtje die alle pijnlijke plekjes even goed wakker maakt. Alle lichaamsdelen, knokkels, ellebogen, knieën duwen en trekken je lijf uit elkaar en het feest eindigt meer wandelmars over je rug. En die massage van de voetzolen daar werd ik pas echt goed van wakker. Kortom, aandacht in je buik en enjoy the pain. Alleen toen ze pal op mijn billen ging zitten en vervolgens mijn bovenlichaam achterover trok, ontsnapte me een kleine gil.  Om daarna als herboren de deur uit te wandelen. Rustig en zonder Gong Fu neigingen.
 
Maar nu ga ik wel even naar boven om te trainen. Eens kijken wat er gebeurt als ik alles loslaat. Mijn ongeluk, the Princess of Sheba, mijn stramme knieën enzovoort. Niet denken aan gisteren, niet aan morgen alleen maar observeren wat er nu is. Morgen de eerste examens en het is toch zonde als ik de boosheid meeneem in het opbouwen van mijn Qi veld.

maandag 10 juni 2013

Weg met de stress


Het trainen van je mind, van je bewustzijn en karakterontwikkeling zijn key-practice in Qigong. Je kan dus elke activiteit in je dagelijks leven gebruiken om je Gong Fu (vaardigheid) te trainen. En dan kom je al snel aan je 30 minuten Mindfullness per dag.
 
Toch is ook “gewoon” oefenen erg belangrijk om te doen. Want je kan nog zo’n mooi ontwikkeld karakter hebben en moeiteloos “in het midden” blijven, als je iets in de wereld wilt zetten dan is kracht ook belangrijk. De volgende oefening vind ik zelf heel plezierig ook al kan de oefening zelf pijn doen. Probeer ‘m eens uit zou ik zeggen.

Eerst een bodyscan
Zet je voeten naast elkaar, je voeten stevig geworteld in de grond. Sta rechtop. Je armen hangen op een natuurlijke manier naast je lichaam. Trek nu je perineum (het zachte gedeelte tussen anus en schaamstreek) naar binnen en omhoog. Stel je nu voor dat er van je perineum een vrijwel onzichtbaar maar wel heel stevig lijntje naar je kruin loopt. Als je dan je perineum naar binnen trekt, duw je met datzelfde perineum je kruin een beetje omhoog. Waarschijnlijk trek je dan al automatisch je kin iets in maar als dat niet zo is……..trek dan je kin in. Je staartbeen wijst naar beneden en je hele ruggengraat is nu op een natuurlijk manier recht,  Als je voor je gevoel heel erg op je hielen staat, dan kan dat kloppen en moet je vooral zo blijven staan.
 
Staar rustig voor je uit en knipper niet met je ogen. Trek nu rustig je blik naar binnen, naar het midden van je hoofd. Sluit rustig je ogen. Ontspan nu de binnenkant van je hoofd, de binnenkant van je nek, je schouders en je armen, je borst, je bovenrug, je buik, je onderrug, je heupgewrichten,  je benen en je voeten.
 
Een paar tips. Ontspannen betekent niet slap. Je blijft dus in de actieve houding staan zoals die hierboven is beschreven. Je staat ook stil want ontspannen doe je met je mind. Je scant als het ware met je mind je hele lichaam van boven naar beneden en daar waar je spanning tegenkomt, geeft je mind de opdracht dat deze spanning verdwijnt en gaat rustig verder met scannen.  Ontspannen in dit kader is dus niet allerlei lichaamsdelen losschudden. En het hoeft ook geen uren te duren. Een gemiddelde scan kost een minuutje of 5.

Daarna je ademhaling regelen
Klaar! Richt dan je aandacht op de ademhaling. Normaal gesproken denken wij bij een buikademhaling aan een hele diepe inademing die onze buik vult. Draai die beweging eens om. Breng je aandacht in je onderbuik, tussen je navel en je onderrug. Stel je nu eens voor dat daar een soort luchtbedpomp zit. Een kenmerk van een luchtbedpomp is dat de lucht eruit gaat als je hem indrukt en dat lucht aangezogen wordt als de pomp groter wordt. Dit kan dus ook in je buik. Van binnenuit wordt je bik groter en daardoor wordt lucht aangezogen. Op het moment dat je buik kleiner (ingedrukt) wordt, ontsnapt er lucht. Concentreer je hierbij op het proces in je buik en laat je ademhaling op een natuurlijke manier volgen. Als je deze ademhaling een tijdje volhoud, dan kan het zijn dat je ervaart dat je hele lichaam een grote in- en uitademing is.  Dat is de bedoeling van manier van ademhalen. Overigens kan het ook zo zijn dat je juist heel erg gaat hoesten of kuchen. Gewoon doorgaan met ademhalen want dat zijn blokkades die oplossen.
 
De voorbereiding voor de oefening is hiermee klaar. Je staat actief ontspannen en je aandacht is in je buik, bij je ademhaling. Nog een heel klein dingetje. Maak nu even heel bewust contact met de wereld buiten je en stel je voor dat dit een groot energieveld is dat je draagt.  En stel je nu eens voor dat er geen binnen en geen buiten bestaat. Je bent helemaal opgegaan in dat veld. Als je dat gevoel goed in je buik hebt geplant (terwijl je rustig doorgaat met ademhalen) dan kan de oefening beginnen.

Dan de oefening zelf
Breng je armen zijwaarts omhoog tot schouderhoogte. Schouderhoogte betekent dat je ellebogen en schouders (die wel ontspannen omlaag wijzen) op een lijn zijn.  Gebruik zo min mogelijk spierkracht. Stel je voor dat je armen door een golf omhoog getild worden en dat ze op die golf lekker ontspannen blijven drijven. Je onderarmen zij  dan vaak iets hoger. Flex nu je handen omhoog. Duw nu je handpalmen stevig uit. Maar ook hier geldt, de kracht komt van binnenuit. Alsof er vanuit je buik een laserstraal via je borst door je armen je handpalmen naar binnenuit naar buiten duwt. 
 
Blijf nu een tijdje lekker uitduwen. Start met een minuutje of 10 en bouw dit uit. Zet een kookwekker voor je neus.  En ja je armen en schouders kunnen zeer doen en gaan trillen. Besteed er geen aandacht aan. Houd je armen hoog, concentreer je op je ademhaling, blijf duwen en ervaar at er dan gebeurt. De oefening heet Pushing the mountain dus je bent letterlijk bergen aan het verzetten.
 
Breng je armen na 10 minuten (of langer) rustig naar beneden en laat ze lekker hangen. Laat ze niet abrupt vallen. Blijf even zo staan. Stel je dan voor dat je een strandbal oppakt tussen je handen en die strandbal breng je boven je hoofd. Dan ploft de bal en een plens water (energie) spoelt je lichaam van boven naar benden schoon. Je handen volgen de beweging en jen brengt ze omlaag, voor je gezicht langs, voor he buik tot naast je lichaam. Dan pak je een nieuwe bal en je herhaalt de beweging. Na drie of vier keer leg je je handen op je buik en blijf je nog even zo staan voordat je je ogen opent en verder gaat met dat waar je mee bezig was.
 
Als je deze oefening vaker doet dan zal je merken dat spanning in je schouders verdwijnt. Ook komt er meer ruimte in je borst. Maar het belangrijkste. Je wordt er ook lekker kalm van. Het is een uitstekende stressregulator. 

Have fun.

vrijdag 7 juni 2013

Adem in, adem uit en de tijd vliegt voorbij

Voor vertrek lijkt zes maanden bivakkeren in China oneindig lang. Nu ik hier ben, vliegt de tijd. Dit zal voor deel komen omdat ik de hele dag bezig mag zijn met mijn passie. Omdat ik merk dat het goed voor me is om even helemaal los te zijn van alles.

Langzamerhand merk k dat dingen veranderen. Ik heb steeds minder behoefte om “thuis” vast te houden. De behoefte om te Skypen, Appen, facebooken, mailen, bloggen verandert. Daar waar ik in het begin vooral bezig was met dat wat ik straks ga doen, straks als ik weer thuis ben. Hoe ga ik dat wat ik nu leer, straks overdragen? Hoe krijg ik deze ervaring goed verwoord in een blog? Ik word in de training niet gecorrigeerd. Betekent dit dat ik het goed doe of zien ze me gewoon niet staan? Doe ik het überhaupt wel goed? Ontwikkel ik  wel snel genoeg? Heeft iedereen het wel naar zijn haar zin? Kan ik doen om het jou naar de zin te maken?  Ga ik het…………??????  Allemaal dingen waar je het heel erg druk mee kunt hebben.

Nu merk ik dat ik het allemaal veel beter los kan laten. Als ik ’s nachts om drie uur klaarwakker ben en niet kan slapen, sta ik op en ga ik trainen. Rustig elke beweging doorvoelend. Wat is de beweging in mijn lichaam. Wat gebeurt er? Waar zit spanning? Als er spanning is, richt je aandacht op het midden en RELAXXXXXXXXX. Om dan weer met je aandacht terug te gaan naar je centrum, naar je beweging of juist niet beweging.  En sinds ik die beslissing heb genomen, ben ik dus ’s nachts niet meer wakker geweest. Rond 10 uur gaat het licht uit en om 5 uur word ik fris wakker. Ik ben daar naar mijn kamergenoot ook duidelijker in. Daar waar ik de afgelopen maand me bijna verontschuldigde dat ik wilde gaan slapen, zeg ik nu gewoon dat ik ga slapen en vraag ik of ze met computer en telefoon naar de huiskamer wil verhuizen. Zoals ik ‘s morgens vroeg heel zachtjes doe. We hebben nu eenmaal een ander ritme.

Ik heb ook niet eer zo de behoefte om me te mengen in de grote gezelligheid van een groep van 24 mensen. Geen zin om steeds maar te praten. Af-en-toe een drankje prima maar ik heb zo mijn eigen dingen. Mijn focus ligt op de training, op de opleiding en daar wil ik vooral erg van genieten. Het vraagt ook veel tijd. Naast de reguliere trainingen ook zelf trainen om wat zwakke punten te verbeteren. Theorie een plek geven. Voldoende rusten. Me voorbereiden op de volgende periode van vasten.

Ik stel ook prioriteiten. Daar waar ik eerst toch ook wel vond dat ik toch minstens wat Chinees moest leren, heb ik nu gewoon een vertaal APP op mijn telefoon gezet. Dan weet ik tenminste zeker dat ik thuiskom met wat ik hebben wil. Ik kan dag zeggen in het Chinees en ben nog steeds aan het leren om tot 10 te tellen. Maar de uitspraak is  moeilijk. En ach, ik hoef niet alles te kunnen. Ook daarin kan ik nu ontspannen.

Ook heb ik iets gedaan waarvan ik me had voorgenomen om het niet te doen. Ik heb twee van die echte Qigong broeken laten maken. Van die lekker wijde katoenen broeken die dicht zijn aan de onderkant. Bij een temperatuur van 35 graden is het toch wel heel comfortabel en de muggen kunnen niet in je broek. Kunnen ze er alleen nog maar doorheen steken maar prikken ze geen 5 of 6 keer omdat ze klem zitten in een broekspijp.

Foto? Hmm dat weet ik nog niet. Ik mag ze zondag ophalen dus eerst maar eens kijken hoe het staat. Want uiteraard heb ik ze wel in een kleur uit mijn paletje laten maken, dat dan weer wel. Er zijn grenzen aan loslaten.


En zo is er dan een maand voorbij. Nog vijf bijzondere maanden te gaan.