Het wordt vaak gezegd. Zhineng Qigong is veel meer dan
alleen het doen van oefeningen. De afgelopen maanden heb ik ervaren dat dit
helemaal waar is. Maar dat wil niet zeggen dat het doen van oefeningen niet
belangrijk is.
Een gezonde geest in een gezond lichaam. Of Is het, een
gezonde geest geeft een gezond lichaam. Of misschien wel een gezond lichaam
geeft een gezonde geest Wat is de rol
van dat andere stukje in de drie-eenheid, Qi, in dit proces. Stuk voor stuk zinvolle vragen waar je
eindeloos over kunt discussiëren (iets dat ik graag doe). Om vervolgens tot de
ontdekking te komen dat de ervaring van iedereen hierin anders is. Dat heeft weer te maken met de spiegel van het bewustzijn
waar ik het in mijn vorige blog over
had. Door welke bril kijk je? Wat is je
reference framework en wat zijn je fixaties daarin? Mijn gedachten schieten
naar het Soefi verhaal waarmee het boek “ de hele olifant in beeld” begint en
dat je als volgt kunt samenvatten. Een
koning bezoekt een dorp met uitsluitend blinde inwoners en hij neemt een
olifant mee. Een aantal nieuwsgierige inwoners reist hem tegemoet en elk van
deze inwoners onderzoekt een stukje van de olifant. Dan reizen ze terug naar het dorp om hun
waarnemingen met andere dorpsbewoners te
delen. Omdat ze niet kunnen zien, hebben ze geen idee van het totaalplaatje van de
hele olifant en ze zijn zich er dan ook niet van bewust dat ze slechts een deel
hiervan hebben “gezien”. Toch presenteren ze hun beeld, hun ervaring, als
waarheid.
Als we de wereld bekijken met de bril van ons “normale”
denken, dan gieten we onze ervaring in een vorm en we geven het een etiket. Onze informatie ontvangen we via onze zintuigen en hetgeen we ervaren wordt
weerspiegeld in ons bewustzijn en vervolgens aan ons getoond. Maar ook dan, als
we kijken naar onze hand, dan zien we de buitenkant. De huid, de vingers, de
handpalm, de handrug. En als je er niet denkt om je hand om te draaien of je
focust op een deel van de hand , dan is een hand voor jou alleen een palm of
een rug of vingers. Want dat is wat je zintuigen je dan laten zien? Laat staan
dat je weet wat er allemaal in die hand zit.
Waarmee ik aankom bij de titel van het blogje, trainen met
je ogen dicht. Als je kijkt in de media, dan wordt Qigong ( maar ook yoga,
meditatie, mindfullness) gepresenteerd als een methode om je balans te
hervinden, het midden te houden in de hectiek van alledag. Op weg naar een vitaal, gezond en gelukkig
leven. Soms ontstaat dan de discussie over de juiste manier van trainen om dit
bereiken. Met je ogen dicht of juist met je ogen open?. Stil staan of bewegen?
Langzaam en vloeiend bewegen of stevig en actief. Moet je stil zijn of mag je lekker babbelen
bij het trainen. Wel muziek of geen muziek? Er zijn veel waarheden.
Op basis van mijn ervaringen in de afgelopen zes maanden
denk ik er als volgt over. In onze huidige maatschappij gaat onze aandacht
vooral naar de buitenwereld. En if Qi flows where the mind goes, dan gaat een
groot deel van onze Qi naar diezelfde buitenwereld. Iets waar je behoorlijk moe
van kunt worden. Een goede gezondheid begint bij een goede balans. Een balans
tussen binnen en buiten, tussen hoofd en hart, tussen logica en gevoel, tussen……..Waarbij
balans niet altijd betekent dat er evenveel buiten als binnen hoeft te zijn. Of
dingen met elkaar in evenwicht zijn is denk ik ook afhankelijk van de
omstandigheden en van de waarde die je aan de verschillende componenten toekent. Evenwicht
is ook geen statisch, gefixeerd gegeven. Evenwicht beweegt met je mee, op weg
naar de balans van het moment.
Maar uitgaande van het feit dat onze aandacht het grootste
deel van de dag nar buiten is gericht, ben ik van mening dat het goed om in
eerste instantie met de ogen dicht te trainen. Je aandacht volledig naar binnen
richten om te ontdekken wat je van binnen beweegt. Zoals je iemand wiens focus voornamelijk gericht
is op het negatieve aspect van zaken voor het herstellen van de balans kan
vragen om zich voor een bepaalde periode alleen te richten op het positieve aspect van zaken.
Om daarna beide manieren met elkaar te verbinden. Want als je goed kijkt naar het Yin-Yang teken
dan zit er altijd een deel mannelijk in vrouwelijk, een deel vrouwelijk in
mannelijk, een deel goed in kwaad, een deel kwaad in goed. Het zijn slechts
polen van een beweging.
De fysieke oefeningen zijn hierbij een uitstekend startpunt.
Zeker ook omdat je met het doen van de oefeningen al snel kunt ervaren wat het
doet met je gesteldheid. Zowel fysiek als mentaal. Maar ook bij het uitvoeren van de oefeningen
is je bewustzijn, je mind, leidend. Je kunt je bewustzijn richten op de
bewegingen die je maakt. Dit is trainen op fysiek niveau, van oudsher het gebied
van Martial Art maar ook het gebied van sport. Je kunt je bewustzijn richten op
de beweging van Qi, dit is van oudsher het gebied van de Daoïstische training.
De Daoïsten richten zich op een lang leven in harmonie met een natuurlijke
staat van zijn. Om dat te bereiken, heb je voldoende Qi van goede kwaliteit nodig.
Je kunt je bewustzijn richten op het observeren van het bewustzijn zelf. Dit is
van oudsher het gebied van de Buddhisten voor wie het bereiken van de
verlichting het belangrijkste levensdoel is. Maar omdat alle aspecten van het
Mens Zijn (Lichaam, Qi, Geest) met elkaar in verbinding staan, zal het trainen
van een bepaald level alle andere levels beïnvloeden.
In Zhineng Qigong zijn alle drie de manieren van trainen geïntegreerd
maar is Qi volgt je mind volgens mij de hoofdmoot. Het fysieke lichaam volgt Qi
is een goede tweede. In eerste instantie gebruiken we onze mind voor het
bevorderen van de uitwisseling van Qi met onze omgeving (level 1). Vervolgens
concentreren we onze mind op de beweging en bevorderen daarmee onze interne
uitwisseling van Qi (level 2). Daarna gebruiken we beweging en klank om de Qi
in onze organen te verfijnen en vermeerderen (level 3). En door dit alles wordt
ons lichaam soepeler, neemt onze energie toe en zijn we beter bestand tegen
alles wat op ons afkomt. En kan het ook zomaar zijn dat je bloeddruk
normaliseert, dat je ineens nooit meer hoofdpijn hebt enzovoort.
Als je met je ogen dicht de balans goed kunt bewaken, dan
kan je de oefeningen ook met open ogen doen. En is het verstandig om je te verdiepen in de theorie van Zhineng Qigong.
Om vervolgens de principes toe te passen in dat andere deel van de open ogen
practice. Het in stand houden van harmonieuze relaties met de buitenwereld. Den dan komt die mind observeert mind training
weer om de hoek kijken. Een training die je gebruikt om achter de gebeurtenis
te kijken. De training waarbij je het aandurft ok het concept van ruimte en
tijd los te laten en vanuit een verruimd bewustzijn het dagelijks leven te
observeren. Waarna je de inzichten mee terug neemt in de realiteit om er met
behulp van je reference framework handjes en voetjes aan te geven. Er niets mis
is met logisch denken, vormen en concepten. Het zijn de hulpmiddelen van het
Aardse leven die vorm te geven aan informatie, gedachten, ideeën. Het is
slechts de fixatie op het concept die ons beperkt om werkelijk te zien. Maar
als je door de concepten heen kunt kijken er in slaagt om para en normaal in
harmonie te laten samenwerken, dan activeer je een eindeloze en onbegrensde
scheppingskracht die vrij van oordeel is. Een kracht waarmee je dromen kunt waarmaken.
zaterdag 19 oktober 2013
dinsdag 15 oktober 2013
Voordat we met ogen dicht gaan trainen
Iets over bewustzijn.
Het is al een paar keer voorbij gekomen. Geest, Mind, Bewustzijn,
Consciousness en wat we er nog meer voor namen aan geven. Wat is bewustzijn?
Hmm, ook na zes maanden intensief trainen heb ik het idee dat ik daar nog heel
weinig van weet. Als ik het in één zin moet samenvatten zou ik het als volgt
beschrijven. Je bewustzijn, dat ben jij!!!! En dit is wat ik er verder van
begrepen heb.
Een kleine twee maanden voordat je geboren wordt, neemt je bewustzijn haar intrek in je lichaam om met Qi (lichaam en geest zijn beiden een manifestatie van Qi) een drie-eenheid te vormen. Dit pure bewustzijn is wie je in essentie bent en wordt ook wel je ware zelf genoemd. Je ware zelf bestaat als zichzelf maar is tegelijkertijd onderdeel van en gaat op in het eenheidsbewustzijn. Zoals een druppel nog steeds een druppel is ook al is hij onderdeel is van de oceaan. Je ware zelf bevat informatie en kan informatie ontvangen, transformeren, opslaan en verzenden. Je ware zelf observeert zonder een oordeel te vellen over dat wat wordt waargenomen. Je ware zelf is onbegrensd en wordt niet beperkt door concepten, ruimte en tijd.
Dan wordt de drie-eenheid geboren en begint aan zijn of haar levensreis. Als je goed kijkt naar een baby, dan zie je het pure zelf. Voor een baby is een vorm gewoon een vorm. De vorm wordt pas rond of vierkant als de baby dat geleerd heeft. Zo ontstaat al lerende het reference framework. Een gereedschapskist gevuld met kennis en vaardigheden die we kunnen gebruiken. Ervaren dat vuur heet is, is een onderdeel van het reference framework. Lezen, rekenen, schrijven, zwemmen, Zhineng Qigong, Yoga, gymnastiek, schaatsen kunnen hier deel van uitmaken. Maar ook afspraken die we maken over bijvoorbeeld normen en waarden die in onze cultuur belangrijk zijn. Een reference framework dat naast je ware zelf deel gaat uitmaken van je bewustzijn en daardoor je ware zelf al beetje naar de achtergrond verschuift. Het besef van je ware zelf is er nog steeds maar is minder prominent aanwezig.
Naarmate we meer leren en ervaren, gaan we waarde toekennen aan alles wat in onze gereedschapskist zit. Iets is goed of fout, nuttig of niet nuttig, leuk of niet leuk, gepast of niet gepast. Het logisch denken ontwikkelt zich en er ontstaan concepten. Informatie wordt ingekaderd en gefixeerd. Uit het reference framework ontstaat een fixed reference framework dat eveneens aan het bewustzijn wordt toegevoegd. Het gelaagde bewustzijn ontstaat en in een plaatje ziet dat er ongeveer zo uit.
Een kleine twee maanden voordat je geboren wordt, neemt je bewustzijn haar intrek in je lichaam om met Qi (lichaam en geest zijn beiden een manifestatie van Qi) een drie-eenheid te vormen. Dit pure bewustzijn is wie je in essentie bent en wordt ook wel je ware zelf genoemd. Je ware zelf bestaat als zichzelf maar is tegelijkertijd onderdeel van en gaat op in het eenheidsbewustzijn. Zoals een druppel nog steeds een druppel is ook al is hij onderdeel is van de oceaan. Je ware zelf bevat informatie en kan informatie ontvangen, transformeren, opslaan en verzenden. Je ware zelf observeert zonder een oordeel te vellen over dat wat wordt waargenomen. Je ware zelf is onbegrensd en wordt niet beperkt door concepten, ruimte en tijd.
Dan wordt de drie-eenheid geboren en begint aan zijn of haar levensreis. Als je goed kijkt naar een baby, dan zie je het pure zelf. Voor een baby is een vorm gewoon een vorm. De vorm wordt pas rond of vierkant als de baby dat geleerd heeft. Zo ontstaat al lerende het reference framework. Een gereedschapskist gevuld met kennis en vaardigheden die we kunnen gebruiken. Ervaren dat vuur heet is, is een onderdeel van het reference framework. Lezen, rekenen, schrijven, zwemmen, Zhineng Qigong, Yoga, gymnastiek, schaatsen kunnen hier deel van uitmaken. Maar ook afspraken die we maken over bijvoorbeeld normen en waarden die in onze cultuur belangrijk zijn. Een reference framework dat naast je ware zelf deel gaat uitmaken van je bewustzijn en daardoor je ware zelf al beetje naar de achtergrond verschuift. Het besef van je ware zelf is er nog steeds maar is minder prominent aanwezig.
Naarmate we meer leren en ervaren, gaan we waarde toekennen aan alles wat in onze gereedschapskist zit. Iets is goed of fout, nuttig of niet nuttig, leuk of niet leuk, gepast of niet gepast. Het logisch denken ontwikkelt zich en er ontstaan concepten. Informatie wordt ingekaderd en gefixeerd. Uit het reference framework ontstaat een fixed reference framework dat eveneens aan het bewustzijn wordt toegevoegd. Het gelaagde bewustzijn ontstaat en in een plaatje ziet dat er ongeveer zo uit.
De lijntjes in de lagen geven het oordeel aan. Helaas kan ik
in PowerPoint wat lastig inkleuren anders had je mooi drie vlakjes kunnen
onderscheiden. Een rood vlakje voor de positieve lading, een blauw vlakje voor
de negatieve lading en wit voor het neutrale deel. Dan had je ook kunnen zien dat het neutrale
deel groter wordt naarmate je op een diepere laag komt. Zelfs op het niveau van de bewuste waarneming is er nog een ietsepietsie oordeel. Toen onze leraar dit plaatje met ons besprak, had ik direct
zoiets van: maar emoties en gevoelens zijn toch positief of negatief? Zijn antwoord
was dat emoties en gevoel in basis neutraal zijn. Ze hebben een functie. Het
zijn prikkels die ons bewustzijn in beweging brengen. Omdat we deze emoties
koppelen aan ervaring, kennen we er een lading aan toe. Maar dat toekennen van
een lading gebeurt op het niveau van het logisch denken.
Uiteraard had ik ook over het woordje bewuste waarneming een
vraag. Het kan toch niet zo zijn dat je
op de eerste vier levels niet weet wat je waarneemt? Dat is inderdaad niet zo.
In de eerste vier levels nemen we voornamelijk waar via onze zintuigen, onze emoties,
ons gevoel en kennen we vanuit ons (fixed) reference framework hieraan een
waarde toe hetgeen de waarneming zelf beperkt. Op het niveau van bewuste
waarneming en het ware zelf valt het oordeel weg, mag de waarneming er volledig zijn en zie je het plaatje en de
plaats in het grotere geheel. De eerste vier lagen van het bewustzijn zijn
het domein van het “normale” denken. Voor bewuste waarneming moet je alle
kaders durven loslaten en voorbij tijd en ruimte gaan. Dan kom je op het niveau
van de “paranormale” denken. Het normale
denken in dit model wordt gekoppeld aan
dat we small life noemen, het dagelijks leven waarin we vaak het idee hebben
dat we van alles afgescheiden zijn. Het paranormale denken is gekoppeld aan big
life. Een leven waarin we weten dat we, ongeacht onze ervaring op dat moment,
altijd met alles verbonden zijn. Een verruimd bewustzijn dat nu heel actueel
is. Zero point field, kwantumfysica, totaliteit denken, bijna dood ervaringen, allemaal zijn ze gerelateerd aan dit verruimd
bewustzijn.
Dan tot slot. Het is niet zo dat je per definitie een small
of een big life leidt of dat de een beter is dan de ander. We hebben het vast allemaal weleens meegemaakt dat we
ergens vreselijk tegenop zien en dat het uiteindelijk enorm blijkt mee te
vallen als je uiteindelijk doet. Typisch een voorbeeld van small life. Als je
op dat moment de tijd had genomen om te kijken wat er overblijft als je alle
lading weghaalt (voorbij tijd en ruimte gaan) dan had je jezelf een hoop
ellende kunnen besparen. En dat voorbij
tijd en ruimte gaan is iets dat je kunt trainen. Ons reference framework heeft
heel veel tools daarvoor. Mindfullness, yoga, hypnose, psychologie, Zhineng Qigong,
muziek maken, dansen tot je erbij neervalt, et cetera. Je hoeft alleen maar te
kijken welke methode bij jou past. Voor
mij is het Zhineng Qigong geworden en daarom gaat mijn volgende blog over het trainen van onder andere je bewustzijn met
ogen dicht.
zaterdag 12 oktober 2013
Trainen met je ogen open
Als je aan onze Chinese leraren vraagt wat het grote
verschil is tussen Chinese mensen en Europese mensen dan zullen ze (na lang
aandringen) ongeveer het volgende zeggen:” Chinezen luisteren, doen wat er
gezegd wordt en ervaren. De Europeaan wil weten wat er gaat gebeuren en bepaalt
vervolgens op basis van deze informatie of hij/zij in actie komt. Maar echt in
actie komen doen ze pas als er ruim gediscussieerd is of dit dan ook werkelijk
de beste weg naar ervaring is. Om
vervolgens op basis van de ervaring bij te stellen naar wat ze verwacht hadden
te ervaren.
Het is nu bijna zes maanden geleden dat ik vertrok voor mijn ontdekkingsreis in China. Een reis naar binnen in een ander land met als hoofddoel het volgen van een opleiding in Zhineng Qigong (Chi Neng). Een moderne Chinese bewegingsleer die is ontstaan uit Qigong vormen die al eeuwenlang hun waarde hebben bewezen. Een bewegingsleer waarin universele principes uit diverse wijsheid tradities zijn geïntegreerd. Gebaseerd op het uitgangspunt dat alles met elkaar is verbonden. Lichaam, Qi en Geest (de mens) als autonoom onderdeel van Materie, Qi en Informatie (het Universum). Een eenheid die volledig zelfstandig functioneert maar daarin onderhevig aan de wetmatigheden zoals die in het Universum van toepassing zijn. Een onderwerp waarover, zeker nu, bibliotheken vol worden geschreven. Een boeiend boek wat ik daar zelf recent over heb gelezen, is “De hele olifant in beeld” van Marja de Vries.
Het eenheidsbewustzijn is het fundament waarop Zhineng Qigong is gebouwd . Het beschrijven hiervan heeft geleid tot de ontwikkeling van Zhineng Qigong Science (de theorie). Het ervaren en ontwikkelen van dat eenheidsbewustzijn kan door trainen van de eenheid van Lichaam, Qi en Geest. Globaal kan je zeggen dat er twee manieren van trainen zijn;
Het trainen met je ogen dicht is het domein van de methode Zhineng Qigong. Het is het trainen van je Lichaam, Qi en Geest door het doen van oefeningen. De training zorgt ervoor dat je fundament flexibel en krachtig wordt en - blijft. Om vanuit dat krachtige fundament je training met open ogen voort te zetten. De input voor je training met open ogen is het dagelijks leven met alles wat je daarin raakt. Het houden van je balans onder alle omstandigheden is wat je met beide manieren van trainen wilt bereiken. Ziehier Zhineng Qigong in een notendop want er is natuurlijk veel meer over te vertellen.
Zo arriveer je vol verwachtingen in China. Klaar om je te storten in de wondere wereld van Zhineng Qigong. Waarbij mijn focus in eerste instantie lag op verdieping in de methode, het trainen met je ogen dicht. Nou dat deden we dan ook de eerste weken. Eindeloos met je ogen dicht stilzitten om in Qigongstaat te luisteren naar lezingen over Hun Yuan entirety, Yiyuanti, consciousness, consciousness en nog meer consciousness. En als we niet luisterden dan stonden we te mediteren of lagen we al Roufou-end te mediteren hetgeen werd uitgelegd als building a foundation. In het begin was dit heerlijk want ik was erg moe en kwam volledig tot rust. Maar de eerste open ogen training kwam al snel voorbij want na een week of twee werd ik wat onrustig en vroeg ik me af wanneer we nu echt gingen beginnen. Heel boeiend dat consciousness and going beyond verhaal maar wat kan ik er mee in mijn training. Ik had nog niet door dat consciousness en going beyond de training was.
De open ogen training ging door. Samenleven met een groep die is samengesteld uit mensen met verschillende leeftijden en verschillende culturele achtergronden. Geen eigen kamer hebben, een badkamer delen met zes ladies. En dat in een land dat zo anders is. Open ogen practice ten voeten uit en er werd ons veel aangereikt. We vertrokken uit Nederland naar Wudangshan maar moesten door omstandigheden verhuizen. Van een provinciestad in Noord China naar het mondainere Guilin in Zuid China. Een treinreis van dertig uur die we in het totaal vier keer hebben gemaakt. Want de landelijke regels voor het verlengen van visa waren ineens strenger. Maar typisch China, op lokaal niveau interpreteren ze de regels anders en als er dan ook nog wat social skills worden ingezet, kan een verlenging voor drie maanden wel. Alleen moet je dan wel even terug naar Wudangshan.
Was het centrum in Wudangshan ingewoond en knus, met gezamenlijke ruimtes en Wudangshan een kleine provinciestad. Het centrum in Guilin is groter, bestaat uit twee gebouwen en heeft wat weg van een kostschoolgebouw. We hebben allemaal een eigen kamer maar de gezamenlijke ruimte ontbreekt. De eetzaal is geen ruimte die zich hiervoor leent. En omdat het een tijdelijk onderkomen is dat snel bewoonbaar moest worden gemaakt, is er ook niet veel geïnvesteerd. En dat de verhuizing veel van de leraren vraagt en dat er op de achtergrond nog heel veel moet worden gedaan is voelbaar. Het is anders en dat heeft invloed op de groep. In de omgeving is meer te doen en je zet mensen naar buiten trekken en steeds langer wegblijven. Opnieuw een situatie waar je mee moet dealen.
En heel langzaam dringt het tot me door hoe belangrijk die open ogen practice is. Het doel van Zhineng Qigong is de wetten van het leven te leren begrijpen om zo de stap te maken van het domein van zekerheid naar het koninkrijk van vrijheid. Vrij vertaald gaat het erom dat je meester wordt van je eigen leven. Dat je leert het midden te houden in alle situaties. De dichte ogen practice leert je om de balans te vinden in je eigen lichaam. De open ogen practice leert om de geleerde principes toe te passen in je dagelijks leven. Open ogen practice is niet altijd leuk, vooral niet als je erachter komt dat je het weer hebt gedaan. Dat je weer als een jakhals achter je eigen emoties bent aan gegaan.
Open ogen practice hoeft overigens niet heel beladen te zijn. Een voorbeeldje. Hier in Guilin valt de elektriciteit met enige regelmaat uit. Twee keer per week is geen uitzondering en als je pech hebt en hij doet het in de vroege avond nog niet, dan kan je wachten tot de volgende ochtend voordat het gerepareerd wordt. De eerste keer reageerde ik als de Westerling. Hoe kan het dat het hier niet mogelijk is dat dit binnen twee uur gemaakt wordt? De tweede keer ook nog maar iets minder heftig. De derde keer ben ik naar de supermarkt gegaan, heb een zaklantaarn en een LED lampje gekocht en was dus voorbereid. En ja, ik ben een keer vergeten om mijn LED lampje op te laden en hoe ik reageerde toen ik daar achter kwam bij een storing laat zich makkelijk raden.
Het water doet de laatste weken ook mee en valt met enige regelmaat uit. Omdat ik inmiddels al wat langer met open ogen trainde, accepteerde ik dat heel makkelijk. Zelfs toen het water een keer wegviel terwijl ik net met een ingezeept hoofd onder de douche stond, bleef ik kalm. In eerste instantie heb ik even afgewacht maar wat doe als het water wegblijft. Ach, we wonen aan de rivier dus schiet een joggingpak aan, pakt je douchespullen op, fietst naar de waterkant en duikt in de rivier om daar je douchebeurt te vervolgen.
Maar als het makkelijk gaat volgt de ultieme oefening. Nu is is het water weg en al drie dagen slaagt men er niet in om het lek op te sporen en te repareren. Vier flatgebouwen zonder water maar de oplossing is daar. Ergens op een bouwplaats is een waterpunt dat het nog wel doet. Dus haal je daar je emmertjes water die je gebruikt voor je douchebeurt, het doorspoelen van je toilet en alles waar je nog meer water voor nodig hebt. Omdat vier flatgebouwen geen water hebben, is het tappunt ook een soort van gezellig. Chinezen zijn van nature flegmatiek en vrolijk en dat werkt aanstekelijk.
Wat me ook opvalt is hoe makkelijk het aanpassen en hoe zuinig je met water bent als je het zelf naar je kamer moet sjouwen. Een grote emmer vol water blijkt voldoende voor de douchebeurt (inclusief haren wassen), de vloer dweilen om daarna het dweilwater te gebruiken voor het doorspelen van je toilet. Dan schiet ineens een metafoor die vaak wordt gebruikt als het gaat om balans door mijn hoofd. Wees als water, flexibel en elke gewenste vorm aannemend zonder daarin het eigen karakter te verliezen. Terwijl ik op hurken bij het waterpunt zit om mijn handwasje te doen, mijmer ik verder
In de afgelopen maanden heb ik me vaak verbaasd over de kracht van minder. Ik heb zes maanden geen televisie gekeken en het werkelijk geen seconde gemist. Het nieuws is langs me heen gegaan maar toen ik van de week als voorbereiding op het naar huis wat “nieuws” scande kwam ik erachter dat ik ook op dat gebied helemaal niets gemist heb. We houden krampachtig vast aan iets dat niet meer werkt en dat zie je terug in alle berichten.
Als ik kijk naar het leven hier in China dan is dat niet makkelijk. Er is een totalitair regime alhoewel je daar in het dagelijks leven weinig van merkt omdat met heel creatief met regels omgaat. Er is nauwelijks en vangnet van overheidswege maar een enorm vangnet in de vorm van familie. Hier ligt bij wet vast dat je als kind de plicht hebt om voor je ouders te zorgen. De mensen hier zeuren niet, werken hard maar wel op een relaxte manier. Ze zijn sociaal ingesteld. Er wordt veel gezongen, gespeeld, gedanst….en gegokt. Bewegen is onderdeel van het dagelijks leven. ’s Morgens rekken en strekken op straat zie je overal. Net als stijldansen en Tai Chi vormen. Qigong vormen zijn officieel verboden maar iedereen weet dat het gewoon gedaan wordt en rept er verder niet over. Aan de andere kant is er die ijzeren discipline, de sterke hiërarchie. Ze zijn mobiele telefoon junks. Daar waar bij ons in meditatiescholen gevraagd wordt om je telefoon uit te doen, staat deze hier gewoon aan. Als ergens in die diepe meditatie dat ding gaat, wordt de telefoon gewoon opgenomen. Dat geldt ook voor berichtjes en andere zaken die je via telefoon of Ipad kunt binnenkrijgen. Om daarna zonder probleem en in no time weer in diep meditatieve staat te verzinken.
Ik mijmer verder en vraag me af wat er in ons land zou gebeuren als wij als bevolking wat creatiever met regels zouden worden. Als we wat steviger zouden laten merken dat we vinden dat het tijd is voor een nieuwe koers. Want in wezen is er niet veel verschil tussen de overheid hier en onze overheid. Beiden doen ze precies wat zij willen zonder zich af te vragen of dit werkelijk het beste is voor het land en haar inwoners. Al zullen ze dat in hun uitingen niet laten merken.
De overheid hier houdt mensen tevreden door veel te bouwen. In de buurt van het centrum is een prachtige compound gebouwd met daarop mooi grote huizen in Engelse landhuisstijl. Flatgebouwen worden als een dolle neergezet. Driekwart van deze huizen staat leeg. Ook dat is niet veel anders dan bij ons. Alleen zijn het dan leegstaande kantoorgebouwen die toch worden gebouwd omdat dat twintig jaar geleden in een bestemmingsplan is vastgelegd. Een laatste gedachte. De Aarde huisvest zeven miljard bewoners. 80% van deze mensen lijdt honger terwijl we voldoende eten produceren om twaalf miljard mensen te voeden. Hoe kan het dat we hier aan voorbij gaan. Zoals we aan zoveel voorbij gaan. Wat moet er gebeuren om de mensheid wel in beweging te brengen. Letterlijk en figuurlijk.
Terwijl ik met mijn gewassen shirtjes naar binnen loop, hoor ik een juichkreet. Er is weer water dus als ik even had gewacht, had ik de shirtjes gewoon in de wasmachine kunnen doen. Maar dan waren de kostbare mijmermomenten aan mij voorbij gegaan. Mijmermomenten zijn ook heel Qigong zijn want een ander uitgangspunt is dat je door goed voor jezelf te zorgen ook goed zorgt voor anderen en daarmee voor de wereld.
Het is nu bijna zes maanden geleden dat ik vertrok voor mijn ontdekkingsreis in China. Een reis naar binnen in een ander land met als hoofddoel het volgen van een opleiding in Zhineng Qigong (Chi Neng). Een moderne Chinese bewegingsleer die is ontstaan uit Qigong vormen die al eeuwenlang hun waarde hebben bewezen. Een bewegingsleer waarin universele principes uit diverse wijsheid tradities zijn geïntegreerd. Gebaseerd op het uitgangspunt dat alles met elkaar is verbonden. Lichaam, Qi en Geest (de mens) als autonoom onderdeel van Materie, Qi en Informatie (het Universum). Een eenheid die volledig zelfstandig functioneert maar daarin onderhevig aan de wetmatigheden zoals die in het Universum van toepassing zijn. Een onderwerp waarover, zeker nu, bibliotheken vol worden geschreven. Een boeiend boek wat ik daar zelf recent over heb gelezen, is “De hele olifant in beeld” van Marja de Vries.
Het eenheidsbewustzijn is het fundament waarop Zhineng Qigong is gebouwd . Het beschrijven hiervan heeft geleid tot de ontwikkeling van Zhineng Qigong Science (de theorie). Het ervaren en ontwikkelen van dat eenheidsbewustzijn kan door trainen van de eenheid van Lichaam, Qi en Geest. Globaal kan je zeggen dat er twee manieren van trainen zijn;
- Met je ogen dicht
- Met je ogen open
Het trainen met je ogen dicht is het domein van de methode Zhineng Qigong. Het is het trainen van je Lichaam, Qi en Geest door het doen van oefeningen. De training zorgt ervoor dat je fundament flexibel en krachtig wordt en - blijft. Om vanuit dat krachtige fundament je training met open ogen voort te zetten. De input voor je training met open ogen is het dagelijks leven met alles wat je daarin raakt. Het houden van je balans onder alle omstandigheden is wat je met beide manieren van trainen wilt bereiken. Ziehier Zhineng Qigong in een notendop want er is natuurlijk veel meer over te vertellen.
Zo arriveer je vol verwachtingen in China. Klaar om je te storten in de wondere wereld van Zhineng Qigong. Waarbij mijn focus in eerste instantie lag op verdieping in de methode, het trainen met je ogen dicht. Nou dat deden we dan ook de eerste weken. Eindeloos met je ogen dicht stilzitten om in Qigongstaat te luisteren naar lezingen over Hun Yuan entirety, Yiyuanti, consciousness, consciousness en nog meer consciousness. En als we niet luisterden dan stonden we te mediteren of lagen we al Roufou-end te mediteren hetgeen werd uitgelegd als building a foundation. In het begin was dit heerlijk want ik was erg moe en kwam volledig tot rust. Maar de eerste open ogen training kwam al snel voorbij want na een week of twee werd ik wat onrustig en vroeg ik me af wanneer we nu echt gingen beginnen. Heel boeiend dat consciousness and going beyond verhaal maar wat kan ik er mee in mijn training. Ik had nog niet door dat consciousness en going beyond de training was.
De open ogen training ging door. Samenleven met een groep die is samengesteld uit mensen met verschillende leeftijden en verschillende culturele achtergronden. Geen eigen kamer hebben, een badkamer delen met zes ladies. En dat in een land dat zo anders is. Open ogen practice ten voeten uit en er werd ons veel aangereikt. We vertrokken uit Nederland naar Wudangshan maar moesten door omstandigheden verhuizen. Van een provinciestad in Noord China naar het mondainere Guilin in Zuid China. Een treinreis van dertig uur die we in het totaal vier keer hebben gemaakt. Want de landelijke regels voor het verlengen van visa waren ineens strenger. Maar typisch China, op lokaal niveau interpreteren ze de regels anders en als er dan ook nog wat social skills worden ingezet, kan een verlenging voor drie maanden wel. Alleen moet je dan wel even terug naar Wudangshan.
Was het centrum in Wudangshan ingewoond en knus, met gezamenlijke ruimtes en Wudangshan een kleine provinciestad. Het centrum in Guilin is groter, bestaat uit twee gebouwen en heeft wat weg van een kostschoolgebouw. We hebben allemaal een eigen kamer maar de gezamenlijke ruimte ontbreekt. De eetzaal is geen ruimte die zich hiervoor leent. En omdat het een tijdelijk onderkomen is dat snel bewoonbaar moest worden gemaakt, is er ook niet veel geïnvesteerd. En dat de verhuizing veel van de leraren vraagt en dat er op de achtergrond nog heel veel moet worden gedaan is voelbaar. Het is anders en dat heeft invloed op de groep. In de omgeving is meer te doen en je zet mensen naar buiten trekken en steeds langer wegblijven. Opnieuw een situatie waar je mee moet dealen.
En heel langzaam dringt het tot me door hoe belangrijk die open ogen practice is. Het doel van Zhineng Qigong is de wetten van het leven te leren begrijpen om zo de stap te maken van het domein van zekerheid naar het koninkrijk van vrijheid. Vrij vertaald gaat het erom dat je meester wordt van je eigen leven. Dat je leert het midden te houden in alle situaties. De dichte ogen practice leert je om de balans te vinden in je eigen lichaam. De open ogen practice leert om de geleerde principes toe te passen in je dagelijks leven. Open ogen practice is niet altijd leuk, vooral niet als je erachter komt dat je het weer hebt gedaan. Dat je weer als een jakhals achter je eigen emoties bent aan gegaan.
Open ogen practice hoeft overigens niet heel beladen te zijn. Een voorbeeldje. Hier in Guilin valt de elektriciteit met enige regelmaat uit. Twee keer per week is geen uitzondering en als je pech hebt en hij doet het in de vroege avond nog niet, dan kan je wachten tot de volgende ochtend voordat het gerepareerd wordt. De eerste keer reageerde ik als de Westerling. Hoe kan het dat het hier niet mogelijk is dat dit binnen twee uur gemaakt wordt? De tweede keer ook nog maar iets minder heftig. De derde keer ben ik naar de supermarkt gegaan, heb een zaklantaarn en een LED lampje gekocht en was dus voorbereid. En ja, ik ben een keer vergeten om mijn LED lampje op te laden en hoe ik reageerde toen ik daar achter kwam bij een storing laat zich makkelijk raden.
Het water doet de laatste weken ook mee en valt met enige regelmaat uit. Omdat ik inmiddels al wat langer met open ogen trainde, accepteerde ik dat heel makkelijk. Zelfs toen het water een keer wegviel terwijl ik net met een ingezeept hoofd onder de douche stond, bleef ik kalm. In eerste instantie heb ik even afgewacht maar wat doe als het water wegblijft. Ach, we wonen aan de rivier dus schiet een joggingpak aan, pakt je douchespullen op, fietst naar de waterkant en duikt in de rivier om daar je douchebeurt te vervolgen.
Maar als het makkelijk gaat volgt de ultieme oefening. Nu is is het water weg en al drie dagen slaagt men er niet in om het lek op te sporen en te repareren. Vier flatgebouwen zonder water maar de oplossing is daar. Ergens op een bouwplaats is een waterpunt dat het nog wel doet. Dus haal je daar je emmertjes water die je gebruikt voor je douchebeurt, het doorspoelen van je toilet en alles waar je nog meer water voor nodig hebt. Omdat vier flatgebouwen geen water hebben, is het tappunt ook een soort van gezellig. Chinezen zijn van nature flegmatiek en vrolijk en dat werkt aanstekelijk.
Wat me ook opvalt is hoe makkelijk het aanpassen en hoe zuinig je met water bent als je het zelf naar je kamer moet sjouwen. Een grote emmer vol water blijkt voldoende voor de douchebeurt (inclusief haren wassen), de vloer dweilen om daarna het dweilwater te gebruiken voor het doorspelen van je toilet. Dan schiet ineens een metafoor die vaak wordt gebruikt als het gaat om balans door mijn hoofd. Wees als water, flexibel en elke gewenste vorm aannemend zonder daarin het eigen karakter te verliezen. Terwijl ik op hurken bij het waterpunt zit om mijn handwasje te doen, mijmer ik verder
In de afgelopen maanden heb ik me vaak verbaasd over de kracht van minder. Ik heb zes maanden geen televisie gekeken en het werkelijk geen seconde gemist. Het nieuws is langs me heen gegaan maar toen ik van de week als voorbereiding op het naar huis wat “nieuws” scande kwam ik erachter dat ik ook op dat gebied helemaal niets gemist heb. We houden krampachtig vast aan iets dat niet meer werkt en dat zie je terug in alle berichten.
Als ik kijk naar het leven hier in China dan is dat niet makkelijk. Er is een totalitair regime alhoewel je daar in het dagelijks leven weinig van merkt omdat met heel creatief met regels omgaat. Er is nauwelijks en vangnet van overheidswege maar een enorm vangnet in de vorm van familie. Hier ligt bij wet vast dat je als kind de plicht hebt om voor je ouders te zorgen. De mensen hier zeuren niet, werken hard maar wel op een relaxte manier. Ze zijn sociaal ingesteld. Er wordt veel gezongen, gespeeld, gedanst….en gegokt. Bewegen is onderdeel van het dagelijks leven. ’s Morgens rekken en strekken op straat zie je overal. Net als stijldansen en Tai Chi vormen. Qigong vormen zijn officieel verboden maar iedereen weet dat het gewoon gedaan wordt en rept er verder niet over. Aan de andere kant is er die ijzeren discipline, de sterke hiërarchie. Ze zijn mobiele telefoon junks. Daar waar bij ons in meditatiescholen gevraagd wordt om je telefoon uit te doen, staat deze hier gewoon aan. Als ergens in die diepe meditatie dat ding gaat, wordt de telefoon gewoon opgenomen. Dat geldt ook voor berichtjes en andere zaken die je via telefoon of Ipad kunt binnenkrijgen. Om daarna zonder probleem en in no time weer in diep meditatieve staat te verzinken.
Ik mijmer verder en vraag me af wat er in ons land zou gebeuren als wij als bevolking wat creatiever met regels zouden worden. Als we wat steviger zouden laten merken dat we vinden dat het tijd is voor een nieuwe koers. Want in wezen is er niet veel verschil tussen de overheid hier en onze overheid. Beiden doen ze precies wat zij willen zonder zich af te vragen of dit werkelijk het beste is voor het land en haar inwoners. Al zullen ze dat in hun uitingen niet laten merken.
De overheid hier houdt mensen tevreden door veel te bouwen. In de buurt van het centrum is een prachtige compound gebouwd met daarop mooi grote huizen in Engelse landhuisstijl. Flatgebouwen worden als een dolle neergezet. Driekwart van deze huizen staat leeg. Ook dat is niet veel anders dan bij ons. Alleen zijn het dan leegstaande kantoorgebouwen die toch worden gebouwd omdat dat twintig jaar geleden in een bestemmingsplan is vastgelegd. Een laatste gedachte. De Aarde huisvest zeven miljard bewoners. 80% van deze mensen lijdt honger terwijl we voldoende eten produceren om twaalf miljard mensen te voeden. Hoe kan het dat we hier aan voorbij gaan. Zoals we aan zoveel voorbij gaan. Wat moet er gebeuren om de mensheid wel in beweging te brengen. Letterlijk en figuurlijk.
Terwijl ik met mijn gewassen shirtjes naar binnen loop, hoor ik een juichkreet. Er is weer water dus als ik even had gewacht, had ik de shirtjes gewoon in de wasmachine kunnen doen. Maar dan waren de kostbare mijmermomenten aan mij voorbij gegaan. Mijmermomenten zijn ook heel Qigong zijn want een ander uitgangspunt is dat je door goed voor jezelf te zorgen ook goed zorgt voor anderen en daarmee voor de wereld.
zaterdag 5 oktober 2013
Er was eens
Een gezegde. Als je een deur sluit, gaat ergens anders een
raam open. Zoals je in mijn vorige blog kunt lezen, besloot ik om niet mee te
gaan met een tweedaags tripje. Een keuze
waar ik geen spijt van heb. Ook niet als ik na terugkomst de enthousiaste verhalen
van de mensen hoor die wel zijn gegaan. Een van de reisdoelen was Ping An, een dorpje te midden van
de hoogste rijstterrassen van de wereld.
Een dorpje dat je alleen te voet kunt bereiken.
Een dorpje dat ik wel graag wil zien en anderen blijken er net zo over
te denken. Dus wordt er een dagtrip georganiseerd op onze vrije dag.
We vertrekken ’s morgens om zes uur want het is bijna drie
uur rijden naar het punt van waaruit we
te voet verder gaan. Ontbijtje mee voor
in de auto en wat te snacken. We zullen onderweg lunchen op een Chinese
boerderij. Autorijden in China is een
avontuur op zich. De Chinese
verkeersregels zijn me tot dusver niet echt duidelijk. Je toetert en voegt of
haalt in is het enige dat helder is. Dat het meestal goed gaat ook.
Dan komen we aan bij Ping An. Inderdaad een schilderachtig
dorpje waar de tijd stil lijkt te hebben gestaan. En ja ik heb foto’s maar het
uploaden van foto’s duurt hier met de niet al te stabiele internetverbinding zo
lang en gaat zo vaak mis, dat ik deze actie heb geparkeerd. Als ik straks thuis
ben, ga ik op mijn gemak een online album aanmaken. Zodra dit klaar is, laat ik
het jullie weten.
Dat Chinezen van oudsher handelaren zijn, wordt in Ping An
ook heel duidelijk. Enorm veel souvenirwinkeltjes met “Made in China”
spullen. De artikelen zijn “fors”
geprijsd en dat geeft ruimte voor onderhandelen. Iets waar ik moeite mee heb.
Niet alleen hier maar overal. Ik schaam
me als ik afding op artikelen die naar Westerse begrippen al niet al te hoog
geprijsd zijn.
Toch ben ik hier wel anders tegen aan gaan kijken.
Tijdens het winkelen wordt er door een van mijn reisgenoten wel op het scherpst
van de snede onderhandeld. Uiteindelijk
wordt de koop gesloten en dan steekt de Chinese verkoopster haar duim op naar mijn reisgenoot en zegt : “You’re
good”. Dit ene simpele gebaar maakt voor
mij duidelijk dat onderhandelen niets meer en niets minder is dan een onderdeel
van het spel. Je kunt meespelen…..of je
doet het niet.
We vervolgens onze weg naar de rijstterrassen. Want dat is
waarvoor we gekomen zijn. Een offroad
wandeling naar de Zhuang dorpen. In de Zhuang dorpen woont een “Chinese minderheid”. De vrouwen in deze dorpen hebben extreem lang
haar (soms tot op de grond) dat ze om hun hoofd heen winkelen. De Chinese
familie waar wij gaan lunchen, zijn
Zhuang boeren. Na gebaande paden tot het toeristen uitkijkpunt en een
redelijk gebaand pad door het bos,
wandelen we uiteindelijk offroad door de rijstterrassen. En offroad gaat soms zeer steil omhoog en zeer steil omlaag. Golden Peak
herinneringen schieten even door mijn hoofd. Maar de omgeving is zo betoverend
mooi en zo sereen stil, dat die gedachten als vanzelf verdwijnen. Niet te
geloven dat deze terrassen eeuwen geleden door mensenhanden zijn aangelegd
inclusief de irrigatiesystemen. Rustig vind ik mijn weg en ik heb geen flauw
benul meer van tijd. Water bijvullen is
geen probleem. Je kan het natuurwater hier gewoon drinken. Op de terrassen zijn
op verschillende plaatsen water tap punten.
Dan komen we aan bij onze lunchplaats, een Chinese
boerderij. Op het land overals verse groenten, de rode pepers liggen te drogen.
Kippen en kuikens scharrelen overal. Tussen de varkens door lopen we naar
boven. Daar nemen we plaats aan een
ronde tafel op kleine krukjes. Er wordt
op open vuur voor ons gekookt. Alle groenten vers uit eigen tuin. Ook het vlees is van eigen
kweek. We hebben en gerookt varken. Je moet hier in China sowieso niet al te
teerhartig zijn. Als je ’s morgens naar de markt gaat voor je dagelijkse
boodschappen, wijs je het levende kippetje dat je wilt eten gewoon aan. Het
kippetje wordt dan ter plekke geslacht of levend mee naar huis genomen alwaar
de kok of kokkin het die eigenhandig de nek omdraait en plukt. Niets aan de hand, een dier is gewoon
onderdeel van de voedselketen. Maar totdat ze geslacht worden, lopen ze wel
vrij rond. De lunch smaakt werkelijk
waar subliem en de rooksmaak van het open vuur
geeft een extra dimensie.
Opnieuw blijkt dan de handelsgeest van de Chinese bevolking.
Al tijdens de lunch beginnen de vrouwen te borduren en de jongere vrouw die
eerst gekleed was in jeans en T-shirt, heeft ineens traditionele kledij aan en
heur haar is meters gegroeid en zit netjes om haar hoofd. Dan komt de handelswaar tevoorschijn.
Haarbanden, polsbandjes en jasjes gemaakt van geweven stof in traditioneel Zhuang patroon. Zeker de jasjes zijn erg mooi. Maar of het nu
is omdat de dames met hun geoefend oog zien dat mijn verhoudingen toch echt
anders zijn dan die van de gemiddelde Chinese vrouw of dat het mijn “ikkoopnietsdatthuisjarenindekasthangtzonderhet
tedragen” houding is, bij het aanprijzen slaan ze mij over. Zelf de setjes met
ongetwijfeld prachtige ansichtkaarten worden niet onder mijn neus geduwd.
Als blijkt dat ons groepje niet erg koopziek is, wordt de
volgende troef in de strijd gegooid. Voor 30 RMB (ongeveer Euro) mogen we met de ladies op de foto,
gooien ze hun haar los en maken ze het weer vast. En als we niet betalen worden er geen foto’s gemaakt, dat is
duidelijk de boodschap. We gaan akkoord en de show kan beginnen. Dan blijkt ook
de oudere dame losse stukken in heur haar te hebben. Maar ze legt uit dat dit
wel haar eigen haar. In haar leven heeft ze twee keer het haar geknipt en die
strengen worden nu netjes meegenomen in het vaststeken.
Na de haarshow vervolgen
we onze weg. Na een wandeling van in het
totaal ongeveer zes uur zijn we aan het
eind van de middag terug in Ping An We
gaan naar de locatie die door onze gids wordt gerund. Ze is in dienst van
een Duitser die al jaren in China woont.
Maar in zijn Kaffeehaus wanen we ons in (ouderwets) Duitsland. Koffie of chocolademelk met pannenkoeken en
eigengemaakte jam completeren het Europese gevoel. Na deze traktatie vangt de
terugreis aan. Voldaan, rozig en
gloeiend van het wandelen in het zonnetje, kijk ik terug op weer een geslaagde
dag Het is op deze dag dat ik de stilte wel ervaar. De stilte
van het volledig opgaan in je omgeving. De stilte voorbij plaats en tijd. De stilte ook waarin kwartjes vallen. Kijkend
naar de gelaagdheid van de rijstterrassen, wordt ook het plaatje van de
gelaagdheid van ons bewustzijn, waar onze leraar vrijwel dagelijks gloedvol over vertelt, ineens helder. Maar daarover de volgende keer meer.
Abonneren op:
Posts (Atom)