zaterdag 12 oktober 2013

Trainen met je ogen open

 Als je aan onze Chinese leraren vraagt wat het grote verschil is tussen Chinese mensen en Europese mensen dan zullen ze (na lang aandringen) ongeveer het volgende zeggen:” Chinezen luisteren, doen wat er gezegd wordt en ervaren. De Europeaan wil weten wat er gaat gebeuren en bepaalt vervolgens op basis van deze informatie of hij/zij in actie komt. Maar echt in actie komen doen ze pas als er ruim gediscussieerd is of dit dan ook werkelijk de beste weg naar ervaring is.  Om vervolgens op basis van de ervaring bij te stellen naar wat ze verwacht hadden te ervaren.

Het is nu bijna zes maanden geleden dat ik vertrok voor mijn ontdekkingsreis in China. Een reis naar binnen in een ander land met als hoofddoel het volgen van een opleiding in Zhineng Qigong (Chi Neng). Een  moderne Chinese bewegingsleer die is ontstaan uit Qigong vormen die al eeuwenlang hun waarde hebben bewezen. Een bewegingsleer waarin universele principes uit diverse wijsheid tradities zijn geïntegreerd. Gebaseerd op het uitgangspunt dat alles met elkaar is verbonden. Lichaam, Qi en Geest (de mens) als autonoom onderdeel  van Materie, Qi en Informatie (het Universum).  Een eenheid die volledig zelfstandig functioneert  maar daarin onderhevig aan de wetmatigheden zoals die in het Universum van toepassing zijn. Een onderwerp waarover, zeker nu, bibliotheken vol worden geschreven.  Een boeiend  boek wat ik daar zelf recent over heb gelezen, is “De hele olifant in beeld”  van Marja de Vries.

Het eenheidsbewustzijn is het fundament waarop Zhineng Qigong is gebouwd . Het beschrijven hiervan heeft geleid tot de ontwikkeling van Zhineng Qigong Science (de theorie). Het ervaren en ontwikkelen van dat eenheidsbewustzijn kan door trainen van de eenheid  van Lichaam, Qi en Geest.  Globaal kan je zeggen dat er twee manieren van trainen zijn;

  • Met je ogen dicht
  • Met je ogen open

Het trainen met je ogen dicht is het domein van de methode Zhineng Qigong.  Het is het trainen van je Lichaam, Qi en Geest door het doen van oefeningen. De training zorgt ervoor dat je fundament flexibel en krachtig wordt en - blijft. Om vanuit dat krachtige fundament je training met open ogen voort te zetten. De input voor je training met open ogen is het dagelijks leven met alles wat je daarin raakt. Het houden van je balans onder alle omstandigheden is wat je met beide manieren van trainen wilt bereiken.  Ziehier Zhineng Qigong in een notendop want er is natuurlijk veel meer over te vertellen.

Zo arriveer je vol verwachtingen in China. Klaar om je te storten in de wondere wereld van Zhineng Qigong. Waarbij mijn focus in eerste instantie lag op verdieping in de methode, het trainen met je ogen dicht.  Nou dat deden we dan ook de eerste weken. Eindeloos met je ogen dicht stilzitten om in Qigongstaat te luisteren naar lezingen over Hun Yuan entirety, Yiyuanti, consciousness, consciousness en nog meer consciousness. En als we niet luisterden dan stonden we te mediteren of lagen we al Roufou-end te mediteren hetgeen werd uitgelegd als building a foundation. In het begin was dit heerlijk want ik was erg moe en kwam volledig tot rust. Maar de eerste open ogen training kwam al snel voorbij want na een week of twee werd ik wat onrustig en vroeg ik me af wanneer we nu echt gingen beginnen. Heel boeiend dat consciousness and going beyond verhaal maar wat kan ik er mee in mijn training. Ik had nog niet door dat consciousness en going beyond de training was.

De open ogen training  ging door. Samenleven met een groep die is samengesteld uit mensen met  verschillende leeftijden en verschillende culturele achtergronden.  Geen eigen kamer hebben, een badkamer delen met zes ladies. En dat in een land dat zo anders is. Open ogen practice ten voeten uit en er werd ons veel aangereikt. We vertrokken uit Nederland naar Wudangshan maar moesten door omstandigheden verhuizen. Van een provinciestad in Noord China naar het mondainere Guilin in Zuid China. Een treinreis van dertig uur die we in het totaal vier keer hebben gemaakt. Want de landelijke regels voor het verlengen van visa waren ineens strenger. Maar typisch China, op lokaal niveau interpreteren ze de regels anders en als er dan ook nog wat social skills worden ingezet, kan een verlenging voor drie maanden wel. Alleen moet je dan wel even terug naar Wudangshan.

Was het centrum in Wudangshan ingewoond en knus, met gezamenlijke ruimtes en Wudangshan een kleine provinciestad. Het centrum in Guilin is groter, bestaat uit twee gebouwen en heeft wat weg van een kostschoolgebouw. We hebben allemaal een eigen kamer maar de gezamenlijke ruimte ontbreekt. De eetzaal is geen ruimte die zich hiervoor leent. En omdat het een tijdelijk onderkomen is dat snel bewoonbaar moest worden gemaakt, is er ook niet veel geïnvesteerd.  En dat de verhuizing veel van de leraren vraagt en dat er op de achtergrond nog heel veel moet worden gedaan is voelbaar. Het is anders en dat heeft invloed op de groep. In de omgeving is meer te doen en je zet mensen naar buiten trekken en steeds langer wegblijven. Opnieuw een situatie waar je mee moet dealen. 

En heel langzaam dringt het tot me door hoe belangrijk die open ogen practice is. Het doel van Zhineng Qigong is de wetten van het leven te leren begrijpen om zo de stap te maken van het domein van zekerheid naar het koninkrijk van vrijheid. Vrij vertaald gaat het erom dat je meester wordt van je eigen leven. Dat je leert het midden te houden in alle situaties. De dichte ogen practice leert je om de balans te vinden in je eigen lichaam. De open ogen practice leert om de geleerde principes toe te passen in je dagelijks leven. Open ogen practice is niet altijd leuk, vooral niet als je erachter komt dat je het weer hebt gedaan. Dat je weer als een jakhals achter je eigen emoties bent aan gegaan. 

Open ogen practice hoeft overigens niet heel beladen te zijn. Een voorbeeldje. Hier in Guilin valt de elektriciteit met enige regelmaat uit. Twee keer per week is geen uitzondering en als je pech hebt en hij doet het in de vroege avond nog niet, dan kan je wachten tot de volgende ochtend voordat het gerepareerd wordt. De eerste keer reageerde ik als de Westerling. Hoe kan het dat het hier niet mogelijk is dat dit binnen twee uur gemaakt wordt? De tweede keer ook nog maar iets minder heftig. De derde keer ben ik naar de supermarkt gegaan, heb een zaklantaarn en een LED lampje gekocht en was dus voorbereid. En ja, ik ben een keer vergeten om mijn LED lampje op te laden en hoe ik reageerde toen ik daar achter kwam bij een storing laat zich makkelijk raden.

Het water doet de laatste weken ook mee en valt met enige regelmaat uit. Omdat ik inmiddels al wat langer met open ogen trainde, accepteerde ik dat heel makkelijk. Zelfs toen het water een keer wegviel terwijl ik net met een ingezeept hoofd onder de douche stond, bleef ik kalm. In eerste instantie heb ik even afgewacht maar wat doe als het water wegblijft. Ach, we wonen aan de rivier dus schiet een joggingpak aan, pakt je douchespullen op, fietst naar de waterkant en duikt in de rivier om daar je douchebeurt te vervolgen.

Maar als het makkelijk gaat volgt de ultieme oefening. Nu is is het water weg en al drie dagen slaagt men er niet in om het lek op te sporen en te repareren. Vier flatgebouwen zonder water maar de oplossing is daar. Ergens op een bouwplaats is een waterpunt dat het nog wel doet. Dus haal je daar je emmertjes water die je gebruikt voor je douchebeurt, het doorspoelen van je toilet en alles waar je nog meer water voor nodig hebt. Omdat vier flatgebouwen geen water hebben, is het tappunt ook een soort van gezellig. Chinezen zijn van nature flegmatiek en vrolijk en dat werkt aanstekelijk.

Wat me ook opvalt is hoe makkelijk het aanpassen en hoe zuinig je met water bent als je het zelf naar je kamer moet sjouwen. Een grote emmer vol water blijkt voldoende voor de douchebeurt (inclusief haren wassen), de vloer dweilen om daarna het dweilwater te gebruiken voor het doorspelen van je toilet. Dan schiet ineens een metafoor die vaak wordt gebruikt als het gaat om balans door mijn hoofd. Wees als water, flexibel en elke gewenste vorm aannemend zonder daarin het eigen karakter te verliezen. Terwijl ik op hurken bij het waterpunt zit om mijn handwasje te doen, mijmer ik verder

In de afgelopen maanden heb ik me vaak verbaasd over de kracht van minder. Ik heb zes maanden geen televisie gekeken en het werkelijk geen seconde gemist. Het nieuws is langs me heen gegaan maar toen ik van de week als voorbereiding op het naar huis wat “nieuws” scande kwam ik erachter dat ik ook op dat gebied helemaal niets gemist heb. We houden krampachtig vast aan iets dat niet meer werkt en dat zie je terug in alle berichten. 

Als ik kijk naar het leven hier in China dan is dat niet makkelijk. Er is een totalitair regime alhoewel je daar in het dagelijks leven weinig van merkt omdat met heel creatief met regels omgaat. Er is nauwelijks en vangnet van overheidswege maar een enorm vangnet in de vorm van familie. Hier ligt bij wet vast dat je als kind de plicht hebt om voor je ouders te zorgen.  De mensen hier zeuren niet, werken hard maar wel op een relaxte manier. Ze zijn sociaal ingesteld. Er wordt veel gezongen, gespeeld, gedanst….en gegokt. Bewegen is onderdeel van het dagelijks leven. ’s Morgens rekken en strekken op straat zie je overal. Net als stijldansen en Tai Chi vormen. Qigong vormen zijn officieel verboden maar iedereen weet dat het gewoon gedaan wordt en rept er verder niet over.  Aan de andere kant is er die ijzeren discipline, de sterke hiërarchie. Ze zijn mobiele telefoon junks. Daar waar bij ons in meditatiescholen gevraagd wordt om je telefoon uit te doen, staat deze hier gewoon aan. Als ergens in die diepe meditatie dat ding gaat, wordt de telefoon gewoon opgenomen. Dat geldt ook voor berichtjes en andere zaken die je via telefoon of Ipad kunt binnenkrijgen. Om daarna zonder probleem en in no time weer in diep meditatieve staat te verzinken.

Ik mijmer verder en vraag me af wat er in ons land zou gebeuren als wij als bevolking wat creatiever met regels zouden worden.  Als we wat steviger zouden laten merken dat we vinden dat het tijd is voor een nieuwe koers. Want in wezen is er niet veel verschil tussen de overheid hier en onze overheid. Beiden doen ze precies wat zij willen zonder zich af te vragen of dit werkelijk het beste is voor het land en haar inwoners. Al zullen ze dat in hun uitingen niet laten merken. 

De overheid hier houdt mensen tevreden door veel te bouwen. In de buurt van het centrum is een prachtige compound gebouwd met daarop mooi grote huizen in Engelse landhuisstijl. Flatgebouwen worden als een dolle neergezet. Driekwart van deze huizen staat leeg. Ook dat is niet veel anders dan bij ons. Alleen zijn het dan leegstaande kantoorgebouwen die toch worden gebouwd omdat dat twintig jaar geleden in een bestemmingsplan is vastgelegd. Een laatste gedachte. De Aarde huisvest zeven miljard bewoners. 80% van deze mensen lijdt honger terwijl we voldoende eten produceren om twaalf miljard mensen te voeden. Hoe kan het dat we hier aan voorbij gaan. Zoals we aan zoveel voorbij gaan. Wat moet er gebeuren om de mensheid wel in beweging te brengen. Letterlijk en figuurlijk.

Terwijl ik met mijn gewassen shirtjes naar binnen loop, hoor ik een juichkreet. Er is weer water dus als ik even had gewacht, had ik de shirtjes gewoon in de wasmachine kunnen doen. Maar dan waren de kostbare mijmermomenten aan mij voorbij gegaan. Mijmermomenten zijn ook heel Qigong zijn want een ander uitgangspunt is dat je door goed voor jezelf te zorgen ook goed zorgt voor anderen en daarmee voor de wereld.  

Geen opmerkingen:

Een reactie posten