Ik ben een ochtendmens en kan intens genieten van die
vroege, rustige momenten. Ook hier sta ik zo rond een uur of vijf op, zet een
kopje thee en begeef me naar het dak. Op dat moment is het nog koel, donker en
stil. Zittend op mijn krukje staar ik over de glinsterende rivier en luister ik
naar de vissers die op het water slaan. Genietend
van mijn thee, zie ik hoe donker plaatsmaakt voor licht.
Ik sta op en begin te trainen terwijl ik luister naar de geluiden
die horen bij de ontwakende stad. In warme landen maak je gebruik van de koele
uren. Mensen zwemmen nog even, doen hun ochtendgymnastiek op het tempelplein,
praten (luid) met elkaar. Sommige
geluiden zijn inmiddels bekend. Zoals de man die elke ochtend stemtraining
doet. Zijn AAAAAA, EEEE. OOOOO, YYYYYYY dragen ver over de rivier.
Tot voor kort bestond de ochtendtraining, net als de
avondtraining uit een oefening, de three centers merge, soms voorafgegaan door
een warming up. Die man met de stemtraining was een ijkpunt voor me geworden.
Als hij begon, dan zat ons uur three centers er bijna op. Nu we wat verder in de training zijn, is het free
practice. We mogen zelf bepalen wat we
doen omdat we als leraren in opleiding ook moeten leren om zonder gesproken instructie
te trainen.
Vanochtend heb ik gekozen voor een aantal onderdelen uit de
Body@Mind. Opeens, uit het niets, begint
er iemand te zingen. Het Chinese lied klinkt melancholiek maar de man die het
ten gehore brengt, doet dat met volle overtuiging. Zijn mooie stem vind haar weg naar mijn hart. In mij word
het ineens heel erg stil……Totdat er iets begint te sprankelen.
Champagnebubbeltjes die zich door mijn hele lijf lijken te verspreiden en mijn
beweging voeden. Ineens lijkt het alsof er geen verschil meer is tussen mij en
de omgeving. Klank, het ontwaken van de stad, hij, ik, zijn geworden tot een eenheid in beweging.
Hoe lang deze ervaring heeft geduurd? Ik heb werkelijk
geen idee. Was even volledig in het moment. Los van tijd en plaats.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten