Voor vertrek lijkt zes maanden bivakkeren in China oneindig
lang. Nu ik hier ben, vliegt de tijd. Dit zal voor deel komen omdat ik de hele
dag bezig mag zijn met mijn passie. Omdat ik merk dat het goed voor me is om
even helemaal los te zijn van alles.
Langzamerhand merk k dat dingen veranderen. Ik heb steeds
minder behoefte om “thuis” vast te houden. De behoefte om te Skypen, Appen,
facebooken, mailen, bloggen verandert. Daar waar ik in het begin vooral bezig
was met dat wat ik straks ga doen, straks als ik weer thuis ben. Hoe ga ik dat
wat ik nu leer, straks overdragen? Hoe krijg ik deze ervaring goed verwoord in
een blog? Ik word in de training niet gecorrigeerd. Betekent dit dat ik het
goed doe of zien ze me gewoon niet staan? Doe ik het überhaupt wel goed? Ontwikkel
ik wel snel genoeg? Heeft iedereen het
wel naar zijn haar zin? Kan ik doen om het jou naar de zin te maken? Ga ik het…………?????? Allemaal dingen waar je het heel erg druk mee
kunt hebben.
Nu merk ik dat ik het allemaal veel beter los kan laten. Als
ik ’s nachts om drie uur klaarwakker ben en niet kan slapen, sta ik op en ga ik
trainen. Rustig elke beweging doorvoelend. Wat is de beweging in mijn lichaam.
Wat gebeurt er? Waar zit spanning? Als er spanning is, richt je aandacht op het
midden en RELAXXXXXXXXX. Om dan weer met je aandacht terug te gaan naar je
centrum, naar je beweging of juist niet beweging. En sinds ik die beslissing heb genomen, ben
ik dus ’s nachts niet meer wakker geweest. Rond 10 uur gaat het licht uit en om
5 uur word ik fris wakker. Ik ben daar naar mijn kamergenoot ook duidelijker
in. Daar waar ik de afgelopen maand me bijna verontschuldigde dat ik wilde gaan
slapen, zeg ik nu gewoon dat ik ga slapen en vraag ik of ze met computer en
telefoon naar de huiskamer wil verhuizen. Zoals ik ‘s morgens vroeg heel
zachtjes doe. We hebben nu eenmaal een ander ritme.
Ik heb ook niet eer zo de behoefte om me te mengen in de
grote gezelligheid van een groep van 24 mensen. Geen zin om steeds maar te praten. Af-en-toe een drankje prima maar ik heb zo mijn
eigen dingen. Mijn focus ligt op de training, op de opleiding en daar wil ik
vooral erg van genieten. Het vraagt ook veel tijd. Naast de reguliere
trainingen ook zelf trainen om wat zwakke punten te verbeteren. Theorie een
plek geven. Voldoende rusten. Me voorbereiden op de volgende periode van
vasten.
Ik stel ook prioriteiten. Daar waar ik eerst toch ook wel
vond dat ik toch minstens wat Chinees moest leren, heb ik nu gewoon een vertaal
APP op mijn telefoon gezet. Dan weet ik tenminste zeker dat ik thuiskom met wat
ik hebben wil. Ik kan dag zeggen in het Chinees en ben nog steeds aan het leren
om tot 10 te tellen. Maar de uitspraak is
moeilijk. En ach, ik hoef niet alles te kunnen. Ook daarin kan ik nu
ontspannen.
Ook heb ik iets gedaan waarvan ik me had voorgenomen om het
niet te doen. Ik heb twee van die echte Qigong broeken laten maken. Van die
lekker wijde katoenen broeken die dicht zijn aan de onderkant. Bij een
temperatuur van 35 graden is het toch wel heel comfortabel en de muggen kunnen
niet in je broek. Kunnen ze er alleen nog maar doorheen steken maar prikken ze
geen 5 of 6 keer omdat ze klem zitten in een broekspijp.
Foto? Hmm dat weet ik nog niet. Ik mag ze zondag ophalen dus
eerst maar eens kijken hoe het staat. Want uiteraard heb ik ze wel in een kleur
uit mijn paletje laten maken, dat dan weer wel. Er zijn grenzen aan loslaten.
En zo is er dan een maand voorbij. Nog vijf bijzondere
maanden te gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten