Over Gong Fu en Chinese massages

We zijn inmiddels zes weken onderweg en er zijn momenten dat ik het zwaar vind. De fysieke training maar ook de training die hele leven met 24 anderen met zich meebrengt. De uitdaging van het andere land,  de andere cultuur, het andere ritme.  Als ik het thuis allemaal zat ben, trek ik de deur dicht en ben ik er even niet. Hier is die ruimte er veel minder en dat is dus tegelijk een onderdeel van de opleiding. Het volledig accepteren van dat wat er is op dit moment. Observeren zonder er een oordeel aan te hangen met maar een doel; To go beyond. Niet meegaan in de verhalen van alledag, niet meegaan in de emotie, niet meegaan in… 

Soms lukt dat maar gisteren lukte dat absoluut niet. Er gebeurde iets dat me volledig uit mijn dak liet gaan. De aanleiding zelf was te lullig voor woorden. Iemand was tegen alle afspraken in voor mij de douche in gepiept en dat stond me niet aan. Natuurlijk ging het niet om dit incident alleen. Deze dame, ik heb haar herdoopt en de naam Princess of Sheba gegeven, heeft sowieso schijt aan alles en omdat we allemaal overal beyond moeten gaan, is er niemand die zijn bek opentrekt.  Maar ik was het zat en deed het dus wel. En toen de Princess zei dat ze van de mensen compassion verwachtte voor haar feelings, ben ik maar even weggelopen en heb aan de leraar gevraagd of we niet een lesje Gong Fu fighting konden inlassen want sjonge, sjonge wat had ik een zin om haar de compassion even in haar face te laten voelen.

 

En natuurlijk is dat een trigger, en ja ik mag wat met dat gevoel doen maar daar had ik even helemaal geen zin in. Dus heb ik gisteren de hele dag met een gezicht als een oorwurm rondgewandeld, klaar om iedereen die ook maar een scheet zou laten een mep te verkopen en vooral mezelf erg in de weg gezeten. Mijn energie holde achteruit en heb  toch maar besloten om inderdaad beyond de feeling te gaan kijken. Maar vandaag is onze vrije dag. De gevoelstemperatuur is een graadje of 51 wat dus goed bij mijn verhitte stemming pas. Een aantal malloten zijn lekker een stukje gaan hiken. Ik heb ze heel veel plezier gewenst en ben richting de masseur gegaan. Die paste ook precies bij mijn stemming. Geen sissy achtig geaai maar klein Chinees vrouwtje die alle pijnlijke plekjes even goed wakker maakt. Alle lichaamsdelen, knokkels, ellebogen, knieën duwen en trekken je lijf uit elkaar en het feest eindigt meer wandelmars over je rug. En die massage van de voetzolen daar werd ik pas echt goed van wakker. Kortom, aandacht in je buik en enjoy the pain. Alleen toen ze pal op mijn billen ging zitten en vervolgens mijn bovenlichaam achterover trok, ontsnapte me een kleine gil.  Om daarna als herboren de deur uit te wandelen. Rustig en zonder Gong Fu neigingen.

 

Maar nu ga ik wel even naar boven om te trainen. Eens kijken wat er gebeurt als ik alles loslaat. Mijn ongeluk, the Princess of Sheba, mijn stramme knieën enzovoort. Niet denken aan gisteren, niet aan morgen alleen maar observeren wat er nu is. Morgen de eerste examens en het is toch zonde als ik de boosheid meeneem in het opbouwen van mijn Qi veld.